به گزارش آیمد 90 برادران حسنعلی، مدیران شرکت مخازن طبی آبادیس، یکی از جوانترین شرکت تولید کننده تجهیزات پزشکی ایران در دلنوشته ای، نسبت به وضعیت نامتوازن اکوسیستم تجهیزات پزشکی کشور و ناملایمات موجود واکنش نشان دادند.
در ابن یادداشت کوتاه، چنین آمده است:
ما، شرکت دانش بنیان مخازن طبی آبادیس، یک شرکت جوان هستیم که این سالها به عنوان تولیدکننده‌ی پویا و نوآور با انگیزه کارمان را شروع کردیم.
در بسیاری از مواقع بزرگترهایی که در جمع ماهستند (چه عزیزان حاضر در انجمن چه عزیزان در اتحادیه) برای ما هم الهام بخش بودند و موجب انگیزه و کمک برای رشد ما شدند، تا جایی که برای ادای دین برنامه ریزی هایی برای حضور فعال در همه تشکلهای وابسته به تجهیزات پزشکی را با رویکردهای نو با هدف ارتقای این صنعت در سر می پروراندیم که شامل یک برنامه پیشنهادی چند ده صفحه ای بود.
ولی این روزها که به اندازه کافی صنعت ما درگیر دولتی بازی و مشکلاتی که مسبب آنها بخش خصوصی نیست شده است، خودمان دشمن بدتری از تحریم و بی کفایتی مسئولان و رانت های دولتی هستیم.
یک سری ناملایماتی از خودی ها نه تنها باعث از بین رفتن انگیزه می شود بلکه گویا بر مبنای منطق مُشت نمونه خروار، نشان دهنده اوضاع جامعه ماست .
هیچ کس هم برکت “منافع جمعی” و “خیر جمعی” را متوجه نمی شود تا وقتی که “منفعت شخصی “و “خیر فردی“ الویت امور می شود. گروهی هستیم که نمی توانیم پشت هم برای منافع همدیگر مقاومت کنیم تا صنعتمان قدرتمند شود.
چند نفر چند نفر با هم گروه شدیم و با انتخاب نام های بزرگ و دهان پُرکن برای تیم کِشی های کوچکمان (از لحاظ تعداد) مدعی خدمت و اتحاد می شویم . انجمن فِلان، اتحادیه بَهمان، تولید کننده‌ی صادر کننده، بازرگانِ وارد کننده‌ی متخصص .
حال برایمان سوال شده که چرا هیچ بزرگتری تمایلی برای حل اختلاف ریشه ای ولی نامجهول و نامعلوم تشکلهای صنف به ویژه انجمن و اتحادیه در صنعت تجهیزات پزشکی را ندارد؟ شاید منافع افراد و گروه ها هم در همین اختلافات و واگرایی ها است.
آیا نمی توانیم تشکل یکپارچه و متحد که تعداد اعضایش بیش از هزار شرکت است را با عنوان اتحادیه تجهیزات پزشکی با چهار کارگروه صادرات، تولیدکننده، بازرگان و متخصصین در کنار هم داشته باشیم؟
به درست بودن تصمیمات خود شک کردیم، به انصراف دادنمان از نمایشگاه شک کردیم، ناخودآگاه وارد بازی های گروهی و جناحی که دردی نه از صنعت دوا می کند نه از مردمی که انتظار محصولات با کیفیت تجهیزات پزشکی را می کشند؛ شدیم .
ذهنمان سوالات ریشه ای می پرسد، به خودی و غیر خودی بدبین شدیم، به حاجی و کرواتی بدبین شدیم، انگار واقعا داریم جامعه بُهت زده ایران در وقایع مختلف اجتماعی را می بینیم که از همه انتظار دارد و دستش را به سوی همه دراز می کند، همه مشکلات را به دیگری نشانه می گیرد، ولی ریشه همه چیز از “خودش” است.
پدرم به ما نصیحت کرده بود که کار خودتان را انجام دهید و وارد هیچ گروه سیاسی و غیر سیاسی نشوید، همین که کار خودتان را درست انجام بدهید تکلیف خودتان را ادا کردید. ولی ما جوانی کردیم و قلبمان برای بزرگ شدن و کنار هم بودن صنعت تپید.
حال فارغ از هر تخریب و تحقیری باید بگوییم بزرگترهای دوست داشتنی صنعت تجهیزات پزشکی، ریش سفیدها و استخوان خُرد کرده ها از چشم نسل جوان صنعت تجهیزات پزشکی ایران افتادید همانگونه که بزرگترهای سیاسی و جناحی ایران از چشم مردم در این سال ها افتادند، چون هیچ کس مُخلص و برای “خیر جمعی” کار نکرد .
بدانید ما نه خسته شدیم، نه از پای می نشینیم، برای تاثیرگذاری تلاشمان را بیشتر خواهیم کرد.
